Muszę się przyznać, że kurylskiego bobtaila jeszcze na żywo nie widziałem. Swoją wiedzę o tej rasie opieram więc wyłącznie na źródłach. Głównie z internetu, w tym z oficjalnej strony Fife, w książkach bowiem wiele informacji o kurylskich bobtailach nie znalazłem. Wygląda na to, że kot to mało znany i rzadko pojawiający się na wystawach kotów rasowych.
Cóż więc takiego o kurylskich bobtailach krótkowłosych wyczytałem?
Wygląda na to, że rasa ta powstała w wyniku naturalnej krzyżówki wolno żyjących dachowców z japońskimi bobtailami, po których kurylskie bobtaile odziedziczyły krótki ogon. Istnieje jednak teza, iż gen odpowiedzialny za ich skrócony ogon nie jest tym samym genem, który mają japońskie bobtaile, ani tym bardziej tym, który mają manxy.
Wiadomo jednak, że kolebką kotów tej rasy są Wyspy Kurylskie. Pierwsze dwa osobniki przywiozła do Moskwy Tatiana Boczarowa- Michajłowa w 1990 roku. Początkowo prezentowała jako swego rodzaju ciekawostkę, później jednak zajęła się ich hodowlą. W latach 1992-1993 kilka razy przywoziła z Wysp Kurylskich kolejne osobniki, by poszerzyć pulę genową.
Kurylskie bobtaile krótkowłose różnią się sylwetką od bobtaili japońskich i manksów, bardziej przypominając koty syberyjskie. Przedstawiciele tej rasy są dużymi kotami o silnym i muskularnym ciele, z krótkim ogonkiem o długości od 4 do 13 centymetrów, który przypomina pompon. Futro krótkie, ale gęste, czyli z dobrze wykształconym podszerskiem. Fife uznaje wszystkie umaszczenia.
Podobno kurylskie bobtaile są niezwykle przyjacielskie i towarzyskie, wytrzymałe, żywotne i pełne energii, lubią zawsze być w centrum wydarzeń. Dobrze dogadują się z innymi kotami i zwierzętami. Ich futro nie wymaga bardzo troskliwej pielęgnacji, wystarczy raz na jakiś czas porządnie je wyczesać.
Zdjęcie: Fotolia.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz