Wigilia tuż tuż. Podobno w ten dzień zwierzęta przemawiają ludzkim głosem. Nasze futrzaki pewnie i tak nic nie powiedzą – nie będzie im się chciało. Mówiąc jednak poważnie, nie potrzeba cudów, by zrozumieć kota. Wystarczy tylko trochę się postarać. To naprawdę nie takie trudne.
Niestety wydaje mi się, że większość z nas kotów nie rozumie. Być może wynika to z faktu, że u ludzi dużą rolę w komunikacji odgrywa mimika, a uczciwie trzeba przyznać, że nasze futrzaki nie mają jej najlepiej rozwiniętej (u psów jest ona znacznie lepsza). Potrafią natomiast bardzo dużo wyrazić przy pomocy oczu i uszu. W tym moim zdaniem są prawdziwymi mistrzami.
Reszta ciała również bierze udział w kociej mowie. Wszystko ma znaczenie. Ułożenie grzbietu, ustawienie nóg, ruchy ogona. Musimy tylko nauczyć się właściwie je interpretować, a z tym miewamy problem. Tak, jak z machaniem ogonem, które wielu ludzi uważa za przejaw agresji, a które w rzeczywistości może wyrażać całkiem różne emocje.
Problem w tym, że nie należy interpretować ani ruchów ogonem, ani innych „gestów” osobno. Są one bowiem jak wyrazy w zdaniu. Osobno mogą mieć wiele znaczeń, ale połączone ze sobą, wyrażają konkretną myśl. Pod tym względem mowa niewerbalna jest podobna do mowy werbalnej.
Nasze koty potrafią się porozumiewać też przy pomocy dźwięków. A ich repertuar jest bardzo bogaty, od cichego mruczenia w różnych tonacjach, poprzez miauczenie, do głośnych krzyków. Po samych tylko wydawanych przez moje futrzaki dźwiękach mogę poznać czego chcą, na przykład czy są akurat głodne, czy też mają zamiar... wymiotować.
Oczywiście interpretacja wydawanych przez sierściuchy dźwięków zależy od kontekstu, czyli okoliczności i tego, co przekazuje kocie ciało. Co ciekawe kocia mowa może się trochę zmieniać, a wydawane przez nie dźwięki (lub zachowanie) nabierać nowego znaczenia. Przyczyną tego jest doświadczenie, które kot zdobywa. Na przykład wtedy, gdy zwierzak zauważy, że jak miauczy w określony sposób, dajemy mu jeść.
Zdjęcie: Fotolia.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz