Koty to zwierzaki niezwykle wrażliwe i podatne na działanie silnych emocji, takich jak strach czy lęk. Niestety są przy tym bardzo skryte, więc czasem trudno w porę zauważyć, że z pupilem dzieje się coś niedobrego. Chroniczny stres i lęk może z kolei prowadzić do nerwicy i zaburzeń behawioralnych. Jak rozpoznać objawy stresu u kota?
Jako zwierzęta o wyjątkowo wrażliwej psychice, koty odczuwają stres dość często. Jednak gdy źródło stresu znika, organizm mruczka zwykle szybko powraca do równowagi. Problemy zaczynają się wtedy, gdy czynniki stresogenne występują stale. Ciągła konfrontacja z bodźcami wywołującymi strach lub lęk może prowadzić do rozwinięcia się stresu chronicznego. Ten stan nie tylko zaburza dobre samopoczucie mruczka, ale może też odbić się na jego zdrowiu i zachowaniach.
Co powoduje stres i nerwicę u kota?
Właściwie niewiele potrzeba, by wytrącić kota z równowagi. Zwierzaki te są nie tylko wrażliwe, ale też ogromnie przywiązane do pewnych schematów i zachowań. Lubią powtarzalność rytmu dnia, mają swoje nawyki i rytuały, przywiązują się do terytorium i nie przepadają za zmianami. Nic więc dziwnego, że czynników wywołujących stres u kota może być tak wiele. Do najbardziej stresujących dla kota sytuacji zaliczamy:
- przeprowadzka lub remont w dotychczasowym mieszkaniu,
- rozstanie z opiekunem,
- pojawienie się nowego członka rodziny,
- stała ekspozycja na uciążliwe bodźce, np. głośna muzyka, ruch samochodowy,
- brak przestrzeni życiowej lub azylu, kryjówki,
- niezaspokojenie instynktownych potrzeb, np. polowanie, drapanie,
- złe traktowanie przez opiekuna,
- atak ze strony innego zwierzęcia,
- wizyta gości,
- samotność i brak urozmaiconego środowiska.
Objawy stresu u kotów
Koty są prawdziwymi mistrzami w ukrywaniu swoich słabości. Nawet mruczki odczuwające ból potrafią długo ukrywać to przed swoim opiekunem, nie dając żadnych oznak złego samopoczucia. Podobnie zachowują się koty poddane silnemu stresowi, odczuwające strach lub lęk. Początkowo zmiany w zachowaniu pupila są tak subtelne, że trudno je zauważyć. Są jednak pewne sygnały, na które watro zwrócić uwagę. Pierwsze objawy stresu u kota to:
- zaburzenia apetytu (brak apetytu lub objadanie się),
- izolacja i unikanie opiekuna,
- apatia, wycofanie i brak chęci do zabawy,
- nadmierne wylizywanie sierści,
- nadmierna wokalizacja (mruczenie lub miauczenie),
- uporczywe drapanie się,
- drżenie ciała.
Chroniczny stres i nerwica u kota. Tych objawów nie wolno lekceważyć!
Niestety nie każdy opiekun zdaje sobie sprawę, że subtelne objawy stresu u kota są jedynie wstępem do dużo poważniejszych zaburzeń. Chroniczny stres i lęk przeradza się w nerwicę, a ta z kolei wywołuje liczne zaburzenia behawioralne. Do symptomów świadczących o tym, że kot odczuwa silny i długotrwały stres zaliczamy:
- załatwianie się poza kuwetą, znaczenie terytorium moczem,
- wymioty, biegunka,
- zaparcia,
- powstrzymywanie wydalania moczu,
- samo okaleczanie, np. uporczywe wylizywanie lub wygryzanie sierści, prowadzące do powstawania ran na skórze,
- nadmierne wypadanie sierści, łysienie.
Terapia behawioralna, czyli jak pomóc pupilowi z nerwicą?
Wszelkie niepokojące zmiany w zachowaniu lub wyglądzie pupila należy skonsultować z weterynarzem. W pierwszej kolejności trzeba wykonać szereg badań, które wykluczą zdrowotne podłoże problemów zaobserwowanych u mruczka. Choroba i odczuwany ból też może być czynnikiem stresogennym.
Jeśli uda się wykluczyć problemy zdrowotne, konieczna będzie konsultacja z kocim behawiorystą. Trzeba pamiętać, że terapia nerwicy i chronicznego stresu u kota to złożony proces, skupiający się nie tylko na zdiagnozowaniu i wyeliminowaniu czynnika stresogennego, ale też na przywróceniu równowagi emocjonalnej u kota. Ważną częścią terapii jest zapewnienie kotu spokoju i możliwości realizowania jego naturalnych potrzeb. W otoczeniu pupila powinno znaleźć się kilka kryjówek, kocich domków czy wysoko położonych legowisk, w których będzie mógł skryć się i uspokoić.
Co może pomóc w przełamaniu zaburzeń lękowych u kota?
W terapii zaburzeń lękowych ważna jest także zabawa z pupilem. W jego otoczeniu nie może zabraknąć drapaków oraz zabawek, przede wszystkim dystansowych, umożliwiających zabawę w polowanie. Łowy zwieńczone schwytaniem „zdobyczy” to dla kota pozytywne i satysfakcjonujące doświadczenie, wzmagające produkcję endorfin.
Pomocne w leczeniu zaburzeń na tle nerwowym mogą być też preparaty z kocimi feromonami lub ziołami o działaniu uspokajającym. Środki te znajdziemy w sklepach zoologicznych. Przydadzą się zwłaszcza wtedy, gdy nie ma możliwości całkowitego odseparowania kota od czynników stresogennych. Z feromonów i ziół w rodzaju waleriany czy kocimiętki warto korzystać, na przykład w czasie przeprowadzki czy remontu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz